Tweet
Wonen voor habbekrats bij Rika en Tribunal.
Kijken vanuit de torens van Maastricht.
Vandaag 18 juli 2008 de afleverig van: de Pollefertore in de Polvertorenstraat.
Er paste een eenpersoons bed in, een wastafel, een kast en een bureautje.
Meer niet.
Maar een kamer in de Pollefertore kostte dan ook maar 65 gulden, inclusief drie maaltijden per dag.
Geen wonder dat wonen in de elf verdiepingen hoge flat bij verpleegkliniek Klevarie lang zo populair was.
Wie eenmaal binnen was, wilde niet meer weg.
Voor een habbekrats zat je midden in het oude stadshart.
Abraham's Look, Rika en De Tribunal lagen om de hoek.
Wie maalt er dan om een paar vierkante meter extra leefruimte, als kroegen en de beroemde (ex-)friture van Maastrichts grootste fan van koningin Beatrix je woonkamer zijn?
De Pollefertoren in het huidige stadsbeeld van Maastricht.
De Pollefertore - of Polvertoren - werd opgeleverd in 1963 als opleidingsinstituut voor ziekenverzorgenden.
Een praktijkopleiding die het gat vulde tussen de zware studie voor verpleegkundige-A en de groeiende vraag naar handjes aan het bed.
Al doende leren hielp veel meisjes die het niet van studieboeken moesten hebben toch aan een goede opleiding waarmee ze meteen aan de slag konden in de verpleegklinieken Klevarie en De Zeven Bronnen.
De Pollefertore leverde in de eerste 25 jaar ruim 1500 ziekeverzorgsters en honderden bejaardenverzorgsters af, staat in "Eus Eige Gezet" nummer 274 van mei 1989.
In dat jaar werd gevierd dat de verpleegstersflat de zilveren status had bereikt.
Vanzelfsprekend met een reünie van oud-leerlingen.
Toen kwamen ongetwijfeld de verhalen op tafel over de tijd dat de toren een exclusief meisjesdomein was.
Maar de tijden veranderden.
Het beroep van verzorger begon ook jongens te trekken.
Toen ze hoorden hoe goedkoop het wonen was in de Pollefertore wilden ze er ook een kamer.
Maar daar was met de toenmalige directeur niet over te praten.
Stel je voor!
Maar de aanhouder wint.
Als je drie keer zoveel kwijt bent in de particuliere sector dan heb je een uitstekend argument in handen om gelijke rechten op te eisen.
Met het toelaten van het andere geslacht werd het leven in de Pollefertore een stukje vrijer.
Want in de jaren zestig en zeventig was de controle groot.
Elke bewoonster moest zich bij de portier melden als ze vertrok of binnenkwam.
De leiding wilde op elk moment weten wie waar uithing.
Ja, discussies over privacy moesten toen nog uitgevonden worden.
Overigens: bij het ontwerpen van de Pollefertore had architect Schellinx een niet onbelangrijk detail over het hoofd gezien: een plek voor de portier.
De goede man werd uiteindelijk onder de trap weggemoffeld.
Gewoond wordt er in de Pollefertore al een tijd niet meer.
De toekomst is ongewis.
Het recent gepresenteerde masterplan voor sloop en herbouw van verpleegkliniek Klevarie verschaft geen duidelijkheid.
Er is een 'transformatie' van de Pollefertore in aangekondigd "die kan variëren van restaureren tot reconstrueren".
Het is versluierend taalgebruik voor in het uiterste geval sloop.
Dat is ook niet denkbeeldig.
Het gebouw heeft geen monumentale status, al gaat het wel om architectuur die exemplarisch is voor de jaren zestig.
De bovenste drie verdiepingen van de flat staan al een tijd leeg, zijn vrijwel gestript en hermetisch afgesloten.
Op het dak, achter een glazen pui, staan twee grote asbakken vol peuken.
Stammend uit een tijd waarin het woord rookverbod nog niet bestond.
Het terras biedt een fraai uitzicht op stad en ommelanden.
Het moet hier in de gloriejaren van de verpleegstersopleiding goed toeven zijn geweest.
Uitkijkend over Maastricht krijgen we een anekdote te horen over een gevluchte vuurgevaarlijke crimineel uit het Nijmeegse - ontsnapt uit een kliniek voor geestelijk gestoorden - die het in Maastricht had aangelegd met een bewoonster van de Pollefertore.
Het meisje had hem nietsvermoedend haar kamer binnen gesmokkeld, maar werd met een list weggelokt voordat haar amoureuze avontuur ten volle kon beginnen.
De crimineel kon vervolgens worden ingerekend.
Hij bleek bewapend te zijn.
Masterplan herbouw Klevarie.
De Polvertoren is geel ingekleurd.
De Pollefertore.
Eigenaar: Vivre, aanbieder en organisator van woon-, welzijns- en zorgdiensten voor ouderen en chronisch zieken.
De stichting beheert verpleeghuizen en zorgcentra op vijftien locaties in Maastricht en het Heuvelland.
Hoogte: 41 meter.
Naam: verwijst naar de historie van de bouwplaats bij de voormalige Tongersepoort, waar ooit buskruit (Pollefer in het Maastrichts) lag opgeslagen.
Historie: opgeleverd in 1963 als opleidingsinstituut voor ziekenverzorgenden.
Functie: huisvesting centrale kantoren van Vivre.
De toren werd na het opdoeken van de verpleegstersopleiding meerdere malen verbouwd.
Er is een kans dat de toren wordt afgebroken.
© gazet De Limburger; John Hoofs; 180708.
Kijken vanuit de torens van Maastricht.
Vandaag 18 juli 2008 de afleverig van: de Pollefertore in de Polvertorenstraat.
Er paste een eenpersoons bed in, een wastafel, een kast en een bureautje.
Meer niet.
Maar een kamer in de Pollefertore kostte dan ook maar 65 gulden, inclusief drie maaltijden per dag.
Geen wonder dat wonen in de elf verdiepingen hoge flat bij verpleegkliniek Klevarie lang zo populair was.
Wie eenmaal binnen was, wilde niet meer weg.
Voor een habbekrats zat je midden in het oude stadshart.
Abraham's Look, Rika en De Tribunal lagen om de hoek.
Wie maalt er dan om een paar vierkante meter extra leefruimte, als kroegen en de beroemde (ex-)friture van Maastrichts grootste fan van koningin Beatrix je woonkamer zijn?
De Pollefertoren in het huidige stadsbeeld van Maastricht.
De Pollefertore - of Polvertoren - werd opgeleverd in 1963 als opleidingsinstituut voor ziekenverzorgenden.
Een praktijkopleiding die het gat vulde tussen de zware studie voor verpleegkundige-A en de groeiende vraag naar handjes aan het bed.
Al doende leren hielp veel meisjes die het niet van studieboeken moesten hebben toch aan een goede opleiding waarmee ze meteen aan de slag konden in de verpleegklinieken Klevarie en De Zeven Bronnen.
De Pollefertore leverde in de eerste 25 jaar ruim 1500 ziekeverzorgsters en honderden bejaardenverzorgsters af, staat in "Eus Eige Gezet" nummer 274 van mei 1989.
In dat jaar werd gevierd dat de verpleegstersflat de zilveren status had bereikt.
Vanzelfsprekend met een reünie van oud-leerlingen.
Toen kwamen ongetwijfeld de verhalen op tafel over de tijd dat de toren een exclusief meisjesdomein was.
Maar de tijden veranderden.
Het beroep van verzorger begon ook jongens te trekken.
Toen ze hoorden hoe goedkoop het wonen was in de Pollefertore wilden ze er ook een kamer.
Maar daar was met de toenmalige directeur niet over te praten.
Stel je voor!
Maar de aanhouder wint.
Als je drie keer zoveel kwijt bent in de particuliere sector dan heb je een uitstekend argument in handen om gelijke rechten op te eisen.
Met het toelaten van het andere geslacht werd het leven in de Pollefertore een stukje vrijer.
Want in de jaren zestig en zeventig was de controle groot.
Elke bewoonster moest zich bij de portier melden als ze vertrok of binnenkwam.
De leiding wilde op elk moment weten wie waar uithing.
Ja, discussies over privacy moesten toen nog uitgevonden worden.
Overigens: bij het ontwerpen van de Pollefertore had architect Schellinx een niet onbelangrijk detail over het hoofd gezien: een plek voor de portier.
De goede man werd uiteindelijk onder de trap weggemoffeld.
Gewoond wordt er in de Pollefertore al een tijd niet meer.
De toekomst is ongewis.
Het recent gepresenteerde masterplan voor sloop en herbouw van verpleegkliniek Klevarie verschaft geen duidelijkheid.
Er is een 'transformatie' van de Pollefertore in aangekondigd "die kan variëren van restaureren tot reconstrueren".
Het is versluierend taalgebruik voor in het uiterste geval sloop.
Dat is ook niet denkbeeldig.
Het gebouw heeft geen monumentale status, al gaat het wel om architectuur die exemplarisch is voor de jaren zestig.
De bovenste drie verdiepingen van de flat staan al een tijd leeg, zijn vrijwel gestript en hermetisch afgesloten.
Op het dak, achter een glazen pui, staan twee grote asbakken vol peuken.
Stammend uit een tijd waarin het woord rookverbod nog niet bestond.
Het terras biedt een fraai uitzicht op stad en ommelanden.
Het moet hier in de gloriejaren van de verpleegstersopleiding goed toeven zijn geweest.
Uitkijkend over Maastricht krijgen we een anekdote te horen over een gevluchte vuurgevaarlijke crimineel uit het Nijmeegse - ontsnapt uit een kliniek voor geestelijk gestoorden - die het in Maastricht had aangelegd met een bewoonster van de Pollefertore.
Het meisje had hem nietsvermoedend haar kamer binnen gesmokkeld, maar werd met een list weggelokt voordat haar amoureuze avontuur ten volle kon beginnen.
De crimineel kon vervolgens worden ingerekend.
Hij bleek bewapend te zijn.
Masterplan herbouw Klevarie.
De Polvertoren is geel ingekleurd.
De Pollefertore.
Eigenaar: Vivre, aanbieder en organisator van woon-, welzijns- en zorgdiensten voor ouderen en chronisch zieken.
De stichting beheert verpleeghuizen en zorgcentra op vijftien locaties in Maastricht en het Heuvelland.
Hoogte: 41 meter.
Naam: verwijst naar de historie van de bouwplaats bij de voormalige Tongersepoort, waar ooit buskruit (Pollefer in het Maastrichts) lag opgeslagen.
Historie: opgeleverd in 1963 als opleidingsinstituut voor ziekenverzorgenden.
Functie: huisvesting centrale kantoren van Vivre.
De toren werd na het opdoeken van de verpleegstersopleiding meerdere malen verbouwd.
Er is een kans dat de toren wordt afgebroken.
© gazet De Limburger; John Hoofs; 180708.
Opmerking